Πότε να ξεκινήσω εξετάσεις για οστεοπόρωση
Οστεοπόρωση είναι η συχνότερη πάθηση των οστών. Χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική μάζα και διαταραχή της μικρο-αρχιτεκτονικής δομής των οστών. Μας αφορά όλους, μικρούς και μεγάλους, άντρες και γυναίκες. Εκδηλώνεται κυρίως στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Ο κίνδυνος για οστεοπόρωση είναι μεγαλύτερος όταν δεν αποκτηθεί υψηλό επίπεδο κορυφαίας οστικής μάζας μέχρι την ηλικία των 25-30 ή όταν ο ρυθμός της οστικής απώλειας είναι μεγαλύτερος του αναμενόμενου. Γενικοί προδιαθεσικοί παράγοντες εμφάνισης της οστεοπόρωσης στον σύγχρονο δυτικό κόσμο είναι το κάπνισμα, η μεγάλη κατανάλωση καφεΐνης και οινοπνευματούχων ποτών, η καθιστική ζωή και φάρμακα όπως η κορτιζόνη. Δυστυχώς πολλές φορές το πρώτο σύμπτωμα είναι ένα κάταγμα.
Η διάγνωσης της οστεοπόρωσης πραγματοποιείται με την μέτρηση της οστικής μάζας – πυκνομετρία.
- Διπλή με ακτίνες X (DEXA). Η μέτρηση πρέπει να γίνει σε δύο σημεία. Οι συνήθεις θέσεις μέτρησης είναι η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (ΟΜΣΣ) και το ισχίο.
- Αξονική Τομογραφία (QCT ή pQCT)
- Υπέρηχοι
Σε ποιους πρέπει να γίνεται η Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας;
Σε όλες τις γυναίκες άνω των 65 ετών. Σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ηλικίας μικρότερης των 65 ετών που έχουν όμως επιπλέον προδιαθεσικούς παράγοντες. Σε γυναίκες και άνδρες με παραμόρφωση σπονδύλων. Σε γυναίκες και άνδρες που έχουν υποστεί κάταγμα μετά από ελαφρό τραύμα. Σε γυναίκες και άνδρες που λαμβάνουν ή θα λάβουν κορτιζόνη για μεγάλο χρόνο.
Σε άτομα που λαμβάνουν αγωγή για οστεοπόρωση, προκειμένου να γίνεται περιοδική αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της αγωγής. Στην περίπτωση οστεοπόρωσης υπό θεραπεία, η μέτρηση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Στο σενάριο της οστεοπενίας η μέτρηση πρέπει να επαναληφθεί σε 2 χρόνια. Σε φυσιολογικές τιμές οστικής πυκνότητας κάθε 3 – 5 χρόνια.
Πως αντιμετωπίζεται η οστεοπόρωση;
Η αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης περιλαμβάνει φάρμακα που μειώνουν την οστική απορρόφηση και φάρμακα που αυξάνουν την οστική παραγωγή. Πέρα όμως από τα φάρμακα σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η σωματική άσκηση και η διατροφή. Ο θεράποντας ιατρός επιπλέον οφείλει να συνταγογραφήσει ασβέστιο και βιταμίνη D, καθώς αυτά θεωρούνται απαραίτητα σε κάθε θεραπευτικό σχήμα. Το φαρμακευτικό σχήμα είναι επιλογή του ιατρού με βάση τα κλινικά δεδομένα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ασθενούς.
