Η ηλικία αποτελεί τον πιο βασικό και καθοριστικό παράγοντα για την γονιμότητα μιας γυναίκας.

Ένα πλήθος από μελέτες έχουν δείξει, πως η γόνιμη περίοδος μιας γυναίκας είναι από τα 18 – 31 έτη. Μέχρι το 30^ο έτος της ηλικίας της, μια γυναίκα έχει 25% πιθανότητες ανά κύκλο προσπάθειας, να συλλάβει.Μετά τα 35 το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 18%, ενώ μετά τα 40 οι πιθανότητες πέφτουν κάτω από το 10%.

Αυτό που συμβαίνει είναι πως όσο μεγαλώνει μια γυναίκα ηλικιακά, τόσο μειώνεται η παραγωγή των ωαρίων από τις ωοθήκες τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, με την πάροδο του χρόνου, η γυναίκα να μην έχει ωοθυλακιορρηξία κάθε μήνα.Όπως καταλαβαίνεις ο γενετικός παράγοντας παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο, καθώς ακολουθεί το βιολογικό ρολόι και δεν μπορεί να ξεγελαστεί από μια νεανική εμφάνιση, ή μια καλή φυσική κατάσταση.

Όσο μεγαλώνεις ηλικιακά, τα ωάρια αρχίζουν να διαιρούνται ακανόνιστα και αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα, να αυξάνονται οι πιθανότητες για ενδεχόμενες γενετικές ανωμαλίες στο έμβρυο.

Αυτό σημαίνει πως για μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας, δεν είναι μόνο πιο δύσκολο να επιτύχει την εγκυμοσύνη, αλλά υπάρχει και μεγαλύτερος κίνδυνος να αποβάλει, ή να γεννήσει ένα παιδί με γενετική ανωμαλία, όπως είναι το σύνδρομο Down.

Η επιστήμη έχει πράγματι προοδεύσει και τα καλά νέα είναι πως χάρη στην εξέλιξη της αναπαραγωγικής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης της εξωσωματικής γονιμοποίησης, αλλά και άλλων μεθόδων υποβοήθησης αναπαραγωγής, μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά οι πιθανότητες της εγκυμοσύνης.

Αν η γυναίκα για παράδειγμα, είναι μεταξύ των ηλικιών 36 – 40, οι πιθανότητες για εγκυμοσύνη με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι  35 – 50% σε σχέση με το 10%, που είναι οι πιθανότητες με τον φυσικό τρόπο.

Χρέος του μαιευτήρα/γυναικολόγου λοιπόν, είναι όταν γίνεται αντιληπτή κάποια δυσκολία στην σύλληψη, να γίνεται έγκαιρα η απαραίτητη ιατρική διερεύνηση και να εφαρμόζεται άμεσα η κατάλληλη θεραπεία για την περίπτωση.

Η διστακτικότητα, η αναβλητικότητα και οι προκαταλήψεις είναι μερικοί λόγοι που οδηγούν σε ανεπίτρεπτες καθυστερήσεις, οι οποίες μπορεί να έχουν μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.

Το πρόβλημα της υπογονιμότητας υπάρχει, στην περίπτωση που το ζευγάρι προσπαθεί να συλλάβει παιδί, έχοντας τακτικές επαφές, χωρίς προφύλαξη, για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους.

Η μέση ηλικία της εμμηνόπαυσης παρατηρείται γύρω στα 52 έτη. Πριν φτάσει όμως σε αυτό το σημείο, έχει προηγηθεί μια χρονική περίοδος 10 ετών, κατά την οποία παρατηρείται σημαντική έκπτωση της γονιμότητας, η οποία αποκαλείται ‘ωόπαυση’.

Στην αρχή αυτής της περιόδου, η γυναίκα έχει φυσιολογικούς κύκλους. Στη φάση αυτή η γυναίκα αισθάνεται ακόμα καλά και είναι σε θέση να συλλέξει αρκετά ωάρια με τις τεχνικές της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Μπορεί να καταφέρουν να εμφυτευθούν μερικά από αυτά και να υπάρξει εγκυμοσύνη. Αρκετές φορές όμως θα οδηγηθεί σε αποβολή της κύησης, με μεγαλύτερη πιθανότητα, απ’ ότι στην γέννηση ενός υγιούς μωρού.

Αυτή είναι άλλωστε και μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδος στην ζωή μιας γυναίκας, καθώς βλέπει τις προσδοκίες και τις πιθανότητές της να λιγοστεύουν, μέσα σε μια στιγμή, χωρίς παράλληλα να είναι σε θέση να αντιληφθεί σωματικά την αδυναμία της.

Από όλα τα παραπάνω, είναι σαφές πως όσο μεγαλώνει ηλικιακά μια γυναίκα, τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες μιας ενδεχόμενης αποβολής ή παλινδρόμησης, λόγω χρωμοσωμικής ανωμαλίας.

Οι πιθανότητες αυτές, βρίσκονται περίπου στο 50% σε γυναίκες ηλικίας 40 – 44 και εκτοξεύονται στο συντριπτικό 90% σε γυναίκες ηλικίας άνω των 45. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως μια γυναίκα η οποία είναι μεγαλύτερη σε ηλικία, θα είναι αδύνατο να τεκνοποιήσει, απλώς είναι ένα γεγονός, πως δεν αποτελεί τον κανόνα. Περισσότερο θα λέγαμε, είναι η εξαίρεση.

Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος MD,MSc,PhD,DFFP

Για την καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινού, ο γιατρός δέχεται μόνο μετά από ραντεβού.